در شب 19 رمضان که قرآن ناطق را سر می شکافند، ما قرآن را بر سر پُرمعصیتمان می نهیم و "بعَلیٍّ" می خوانیم.

در شب 21 رمضان، که قرآن ناطق دار فانی را وداع می گوید، باز هم ما قرآن را بر سرهایمان می نهیم و "بعَلیٍّ" می گوییم.

و بالاخره در شب 23 ماه مبارک، که متعلق به حجت الله حاضر است، باز قرآن بر سر، بالحُجَّه سر می دهیم...
***
پژوهش گری می گفت: وقتی بر قطرات آب دعا یا قرآن خوانده شود، بلورهای آب به زیباترین شکل خود مبدل می شوند.
***
در این شب های پر قدر، که مناجات می کنیم و قرآن بر سرهامان می نهیم، هرچند مملو از زشتی باشیم، اما باز بلورهای آبی که بدنمان را پر کرده اند،  زلال و زیبا خواهند شد و می توان آن لحظات را به زیباترین لحظات تبدیل کرد. قدر بدانیم و از دست ندهیم... .
التماس دعا.

***

پی نوشت:

این روزها حال و هواش فقط به درد نوشتن همین چیزها می خوره. نمی خواستم فقط مذهبی بنویسم؛ اما نشد!!!

نوشته شده در چهارشنبه 86/7/11ساعت 11:41 عصر توسط امیرکبیر نظرات ( ) |