وقایع اتفاقیه!!!
این روزها تلویزیون را که روشن می کنی، از تمامی شبکه ها با صحنه هایی مواجه می شوی که اگر کمی، تنها کمی وطنت را دوست داشته باشی، اشک هایت ناخواسته جاری می شود. اگر سری به بی.بی.سی و سی.ان.ان هم بزنی که دیگر...! وقتی دشمنان قسم خورده ی اسلام و ایران را می بینی که حالا دایه ی مهربان تر از مادر شده و 24 ساعته در مورد انتخابات و اوضاع نابسامان این روزها برنامه پخش می کنند و بیانیه صادر، دلت به درد می آید. هزاران کاش و اگر به ذهنت سرازیر می شود. اما چه سود؟؟ بدون توجه به نتایج انتخابات آن چه در این میان قربانی شده، تنها وطن من و شماست که خون هزاران گل به پایش ریخته شده. و حال آیا به جاست که با بی خردی عده ای و یا ساده دیدن موضوعی امنیتمان متزلزل شود؟ آیا این چند روزه حتا برای انجام امور ضروری مان با آرامش از خانه هامان بیرون رفته ایم؟ آیا مدام از عزیزانمان خبر نمی گیریم؟ آیا نگران جان خود و اطرافیانمان نیستیم؟؟ حالا کجایند هر 4 نامزدی که حامیانشان آنان را امیرکبیر زمان می خواندند؟ به راستی آیا باید تنها نظاره گر باشیم؟ پاسخ خون بی گناهانی که این روزها کشته شده اند، بر عهده ی کیست؟ همگی مقصریم! همه مان...! خدایا! آیا این جا همان وطن من است؟؟؟ دلم برای وطنم می سوزد! 
| Design By : Pichak |
