سلام.

مدتی سفر بودیم و توفیق نوشتن در این جا نشده بود. در طول سفر چند عکس رو مختص این وبلاگ گرفتم با کلی مطلب که می خواستم بنویسم.

اما شرایط خاصی پیش اومده که فعلن ناگفتنیه!

اگر خدا خواست و برطرف شد که... اما اگر نه، این وبلاگ تعطیل می شه.

به هر حال فعلن یک شعر که در سفر در منزل دوستی توجهم رو جلب کرد به عنوان سوغاتی بخونین که خودش یک دنیا حرفه:

 

افسوس که آن چه بُرده ام باختنی ست / بشنـاخته ها تمـــــام نشناختنـی ست

برداشتـه ام هـر آن چــه بـایـد بگـذاشـت / بگذاشته ام هر آن چه برداشتنی ست

***

دعایم کنید؛ زیاد.

نوشته شده در شنبه 88/5/3ساعت 1:38 صبح توسط بانو نظرات ( ) |