سلام.

اول از همه ی دوستانی که نگران ما شدن ممنونم و عذرخواهی می کنم که بابت ناراحتی شون شدم.

دوم این که این روزها روزهای خوب و امیدوارکننده ای هست. این روز و شب های عزیز و بی بازگشت دعامون کنین ناامید نشیم.

ببخشید باز هم بیش از این نمی تونم نوضیح بدم. انشاءالله کمی جلوتر بریم می شه حرف های ناگفته ی الان رو گفت.

سوم این که این روزها بنده و جناب امیرکبیر در سفری اجباری(!!!) هستیم. تا حالا توی ماه مبارک سفر طولانی نرفته بودیم، که امسال مجبور شدیم. هرچند هم به جهت اجبار و هم به جهت ماه مبارک، سفرمون حال و هوای مسافرت های قبل رو نداشت، اما بحمدلله خیر و برکاتی برامون داشت که اجبار سفرمون رو تحت الشعاع خودش قرار داد. دیدن و مصاحبت چند روزه با عزیزانمون که مدت ها بود توفیق زیارتشونو نداشتیم. هرچند حسابی در این ایام مزاحمشون شدیم اما از برکت در کنار این خانواده ی دوست داشتنی بودن خوش حال و شاکریم. توفیق دیگه هم شرکت در نمایشگاه قرآن بود البته به همراه همون عزیزان.

چند تا عکس زیبا هم از کارهای هنری نمایشگاه گرفته بودم که بلوتوث این سیستم راه نیفتاد و نشد بذارم این جا.

دعامون کنین.

پی نوشت:

- شب قدر است؛ بیا قدر بدانیم کمی...

نوشته شده در پنج شنبه 88/6/19ساعت 3:38 عصر توسط بانو نظرات ( ) |